sigarayı bırakmak

• başarabildiğim için kendime inanamadığım olay. çok mutluyum.
  
  kullanırken kendimi debelendikçe beni içine çeken bataklıkta gibi hissediyordum. bir yandan hiç içmemiş olmayı istiyordum, nefret ediyordum, diğer yandan elim otomatik olarak onu arıyordu. bir noktadan sonra bırakamayacağımı, hayatımı esir aldığını, bununla ölüp gideceğimi düşünmeye başlamıştım. umutsuzluk had safhadaydı. birkaç saat sigarasız durmak bile bırakma fikrimi değiştirmek için beni zorlamaya yetiyordu. bıraktıktan sonra o istek duygusunun hiç geçmeyeceğinin korkusuyla bir yandan ister istemez daha fazla ona sarılıyordum. hatta son zamanlarda sigara içmek bile sigara içme isteğimi tam anlamıyla bastırmıyordu ki yavaş yavaş ayvayı yediğimi daha da fazla fark etmeye başladım.
  
  ilk gün sigara paketim çalındı (aşırı saçma bir olay) ve deli gibi aranmaya başladım. o an kendimi çok aciz hissettim ve yeni bir paket almayı reddettim.
  ilk 5 gün, az kalsın bozacak, neredeyse hemen bir tane yakacak noktaya geldim. bu 3-5 kez oldu. "ya gidip hemen şu marketten alsam mı? hem zaten 1 gün oldu, demek ki içmeyebiliyormuşum. en kötü 1 tane içer geri kalanı çöpe atarım." gibi, içimden demediğim şey kalmadı. zor da olsa direndim. bu önemli dönemeçleri atlattıktan sonra, 5 günden sonra istek azalmaya başladı. asıl rahatlama ise 10. günden sonra başladı bende. kendimi şöyle bir yokladığımda, sigara içme isteği elbette vardı ama o an onu içmemenin umrumda olmadığını, daha doğrusu bana hiçbir şey hissettirmediğini fark ettim. bu noktadan sonra tahmin edebileceğiniz üzere içmemeye devam etmek çocuk oyuncağına dönüştü. yalnızca ilk 5 gün birkaç kez direkten döndüm ve asıl rahatlık ve güzellik 10. günden sonra geldi, dediğim gibi.
  
  şu an tam tarih olarak bilmesem de yaklaşık 6 ay oldu diyebilirim. çok da mutluyum, hiç aramıyorum, istek sıfır. akciğerlerimin bomboş olduğunu hissediyorum. gün içerisinde sigara aklıma bile gelmiyor. geldiğinde de bırakabildiğim için mutluluk duygusu uyandırıyor bende, o kadar.
  
  eğer siz de imkansız olduğunu düşünüp umutsuzluğa kapılıyorsanız, nice tiryakilerin, nice bırakamaz denilen kişilerin bunu bıraktığını düşünün. imkansız değil yani. hiçbir şey yapamıyorsanız 1 hafta kendinizi eve kapatın. kilo alın, fark etmez. sonra verirsiniz. sigaradan daha sağlıksız değil sonuçta.
  
  umarım bırakmak isteyen herkes bırakır da bu duygunun, özgürlük duygusunun ne kadar güzel bir şey olduğunu tadar.
  
  edit: (bkz: #164183586) bu entryde söylendiği üzere bir istek yok bende. kişiden kişiye değişiyor, "kesinlikle çok isteyeceksiniz" demek bu yüzden doğru bir yaklaşım değil.
• yapmak istedigim fakat sadece istedigim bir eylem
  uyanir uyanmaz sigara icen biri icin bi tik daha zor bi durum bence.
• (bkz: sigara tarafından terkedilmek)
• ilk 7 gün malum nikotin yoksunluğu öfke krizlerine yol açıyor, sonra gidiyor bu durum. ilk aylarda etrafınızda birisi sigara içerde kokusunu alırsanız canınız çekebiliyor. 6 ay kadar sonra bu da geçiyor. malum insanımız ne yaparsa yapsın içerisine bir kibir ve gösteriş katmayı çok seviyor: sigara içerse en pahalı markayı içtiğini göstermek istiyor, sigarayı bırakırsa sigara içenlere hakaret edip, tuhaf spor giysileri giyinip sokağa çıkıp sigara içenlere gösteriş yapmayı seviyor. sigarayı bırak fakat insanlara saygıyı bırakma derim.
• bırakırsanız alarma gerek yok gece 4-5 gibi sikiniz uyandırıyor sizi.
• klasik olacak ama uyanır uyanmaz içen hatta gece sigara içmek için uyanıp geri yatan biri olarak qsmoke ilacı ile çok rahat bıraktım. bırakmak istediğini anlaman çok önemli. hayatımda sigaradan daha önemli şeyler var, mesela balkızım =) oluyor merak etmeyin, bırakılıyor.
• önce bırakma kararı alınır,
  üç ay sonrasına tarih tespit edilir,
  herkese sigarayı şu tarihte bırakıyorum anonsu yapılır(kollektif bilincalti),
  mümkün oldugu kadar sigara icmeyen kişilere söyleyin, içenler tekrar baslamaniz icin sinsice fırsat kollar.
  sonra zamanı geldiğinde kolayca bırakılır.
• 10 yıl sigara içtikten sonra 10 yıldır da elektronik sigara içiyorum. bu günlerde bunu da bırakma fikri yavaş yavaş aklıma girmeye başladı. sigara gibi "pis kokudan kurtulurum, çakmak, küllük aramaktan kurtulurum" gibi gerekçeler de olmayınca daha da zor oluyor. yatakta uzanırken bile bir yerleri yakma derdi olmadığı için her an her yerde içebildiğim için normal sigaraya göre daha zor geliyor. bir dönem kendimi ikna ederek sıfır nikotine geçmiştim. 3-4 ay sıfır nikotin içtikten sonra artık cihazı çok daha nadiren elime aldığımı fark etmiştim. mutluydum aslında. sonra bir gün bir sigara yaktım ve o meşhur baş dönmesi oldu. kendimi bir anda paket alıp sigara içerken buldum. 1 ay civarı bunu yaptıktan sonra tekrar nikotinli esigaraya geçtim. bu olayın üstünden 3 yıl geçmiş. şimdi hatırlayınca şaşırdım. kafamı taşlara vuruyorum keşke hazır nikotini sıfırlamışken tamamen bıraksaydım diye. umarım yakın zamanda denediğimde başarılı olabilirim. kendimi bir şeye bağımlı olmamanın dayanılmaz hafifliği ile motive etmeye çalışıyorum.
• bugün itibariyle bende bırakıyorum.
• 1 ocak 2024 tarihinde ayrılık kararı alarak aramızdaki seviyesiz ilişkiyi sonlandırdım arada sırada özlüyorum ince beline sarılmayı ama dönmem.